|
هماهنگی قرآن و عترت و نقش آن دو در تفسیر
|
فاطمه صارمی   |
| دانشآموخته کارشناسی ارشد آشنایی با منابع اسلامی دانشگاه معارف اسلامی. |
|
|
چکیده: (1 مشاهده) |
قرآن و عترت حقیقت یگانهای در دو قالب تکوین و تدوین است و در کلام پیامبر اکرم(ص) توأمان مایه نجات انسان معرفی شدهاند. علت همراهی و هماهنگی این دو، نقش ممتاز عترت بهعنوان مصداق کامل راسخان در علم، در تفسیر آیات و لازمه این هماهنگی، ظهور آخرین منجی در جهان است. از جمله جلوههای این هماهنگی عبارتند از: همانندی شب قدر و شب نیمه شعبان، منحصر به فردبودن و همتانداشتن ثقلین، اطلاق ذکر بر قرآن و معرفی عترت بهعنوان مصادیق ذکر، برخورداری ثقلین از صفات کمالیه همچون رحمت. تعبیر به ثقل اکبر و اصغر در مورد قرآن و عترت به جهت نقش عترت در حفاظت از حریم قرآن در تفسیر، اجرای احکام و حدود و ... است. درباره اعتبار و حجیت سنت در تفسیر نظرهای متفاوتی وجود دارد که بهترین آنها، دیدگاه قرآنمحوری و سنتمداری است. بر اساس آن، حجیت قرآن، ذاتی و حجیت سنت در طول قرآن است. قرآنیون به رهبری صبحی منصور، نقش تعلیمی عترت در تفسیر را نادیده میگیرند، غافل از اینکه اکتفا به فقط قرآن، نفی حدیث ثقلین و با واسطه، طرد قرآن است. این تفکر آنان بازتاب افراط اهل سنت در صحیح دانستن روایات صحاح سته است. |
|
| واژههای کلیدی: قرآن و عترت، هماهنگی ثقلین، حجیت سنت، روایات تفسیری. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1404/9/24 | پذیرش: 1394/7/10 | انتشار: 1394/7/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
